วันเสาร์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2553

Vernacular TRIP วันที่ 7 กรกฎาคม 2553 ทุ่งครุ/ร.ร.รุ่งอรุณ/สถาบันอาศรมศิลป์

Vernacular TRIP
วันที่ 7 กรกฎาคม 2553 


ทุ่งครุ
กลุ่มบ้านทุ่งครุ
  
                                                                                                 นาม      =    พฤติกรรม
                                                                                                 รูป         =     เปลือกที่ห่อหุ้มพฤติกรรม

กลุ่มบ้านเป็นครอบครัวขนาดใหญ่

การใช้วัสดุดั้งเดิม เป็นวัสดุที่มีอยู่ในท้องถิ่น ใช้ร่มไม้ แต่เมื่อเข้าสู่โลกปัจจุบันมากขึ้นอาจมีการแปรเปลี่่ยนไปตามกระแสตามยุคสมัย มีการใช้วัสดุสมัยใหม่มาเข้าร่วมแต่ใช้ภูมิปัญญาดั้งเดิมมาปรับใช้ให้เข้ากับของเดิมที่มีอยู่

มองจากสะพานด้านบน กลุ่มอาคารครอบครัวขยาย
พื้นที่การใช้งานภายในที่เป็นทั้ง LIVING SPACE และสำหรับต้อนรับแขก


ขนาดอาคารมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก เกิดจากการรวมกลุ่มอาคารแบบเครือญาติ ภายในมีเฟอร์นิเจอร์ที่สามารถปรับเปลี่ยนการใช้งานได้ และมีการเล่นระดับเพื่อปรับเฟอร์นิเจอร์ได้
การจัดพื้นที่สำหรับพืชพันธุ์
สวนครัว ที่ยังไม่ได้มีการจัดการที่ดี

พืชพันธุ์เป็นแบบท้องถิ่น สามารถปลูกได้ง่ายและมีประโยชน์ (สวนครัว) หากมีการจัดระเบียบให้ดีจะทำให้เกิด LANDSCAPE ที่น่าอยู่เป็นการอยู่แบบไทยแท้
การใช้พื้นที่ใต้ชายคา
การใช้วัสดุท้องถิ่นที่หาได้ในชุมชน

 SCALEหลังคาแปลกกว่าบ้านโดยทั่วไป เพราะนอกจากใช้กันแดดกันฝน ยังสามารถใช้เป็นที่เก็บของวางของได้ อีกทั้งเป็นการเปลี่ยนอิริยาบถจากการเดินมาสู่การนั่ง 

การเปลี่ยน SPACE สู่การนั่ง
ใช้เป้นทั้งบันไดและที่นั่งพักผ่อน

การปลูกอาคารที่เหมาะสมกับสภาพดินฟ้าอากาศ อีกทั้งเป็นการเปลี่ยนอิริยาบถในการอยู่อาศัย เป็นการแก้ปัญหาง่ายๆ โดยให้เข้ากับ HUMAN SCALE เป็นการเชื่อมโยงพื้นที่ใช้สอยเหมะสมกับการดำเนินชีวิต
การใช้วัสดุสมัยใหม่รวมกับวัสดุจากท้องถิ่น แต่การจัดการพื้นที่โดยรอบยังไม่ดีนัก
การใช้วัสดุสมัยใหม่รวมกับวัสดุจากท้องถิ่น

อาชีพดั้งเดิมของเขตทุ่งครุนี้มีอาชีพปลูกจาก รายได้มีน้อย จึงมีการปรับเปลี่ยนพื้นที่ในการอยู่อาศัยตลอดอายุการใช้งานของแต่ละส่วน หากส่วนใดมีการชำรุดหรือเสียหาย ก็ทำการซ่อมแซมและต่อเติม


ร.ร.รุ่งอรุณ
 ส่วนสำนักงาน ร.ร.รุ่งอรุณ
ลานโล่งใช้เป็นพื้นที่ทำกิจกรรม
การเปิดใต้ถุนโล่ง ตามเอกลักษณ์แบบไทย
เลื่อนผนังเข้าด้านใน เพื่อใช้พื้นที่เป็นทางเดิน
การใช้วัสดุสมัยใหม่ร่วมกันอย่างเหมาะสม

ใช้รูปลักษณ์ของบ้านไทยมาประยุกต์ใช้ให้เข้ากับการออกแบบ  
โดยที่บ้านไทยดั้งเดิมมีการเปิดใต้ถุนโล่ง  > ใช้พื้นที่ใต้ถุนเป็นห้องพักครูและสำนักงาน
มีการรวมกลุ่มอาคาร (GROUPING) ให้เกิดนอกชาน ปลูกไม้ไทยให้เกิดร่มเงาเอกลักษณ์ไทย การกั้นฝาไม่ติดเสาเลื่อนผนังเข้ามาทำให้เกิดระเบียงใช้ที่โล่งสลับกับทึบทำให้โปร่งสบาย การเชื่อม SPACE ทำโดยใช้วัสดุเดียวกัน SCALE เดียวกัน
 
รูปทรงอาคารเป็นสมัยใหม่มาก แต่ยังคงธรรมชาติแบบดั้งเดิม
อาคารดูลักษณะเป็นสมัยใหม่ แต่ยังคงมีกลิ่นอายของความร่วมสมัย

การออกแบบอาคารที่ได้รับค่านิยมจากต่างชาติ ได้จากการเก็บข้อมูลให้เหมาะสมกับประเทศทางตะวันออก เกิดการร่วมสมัยขึ้น ทำให้ภาษา MODERN กับท้องถิ่นสามารถอยู่ร่วมกันได้ 


การใช้ SPACE แบบไทยสอดคล้องกับสภาพดินฟ้าอากาศ ต้นไม้และพืชพันธุ์ไม่เป็น FORMAL GARDEN


อาศรมศิลป์
นอกชานแบบโรงเรียนโบราณ

การใช้วัสดุเพื่อสร้างสัญลักษณ์ให้กับอาคาร การใช้จากอาจเพราะต้องการสัญลักษณ์ของท้องถิ่น
การเล่นระเบียงแบบอาคารโรงเรียนโบราณ ใช้ระเบียบจากของเดิมนำมาปรับใช้ใหม่ ทำให้เกิดการลอยตัวของ SPACE หลังคาทิ้งชายออกมามากเพื่อป้องกันแดด และฝน
หลังคาเป็นแผ่นกระเบื้องใส กลอนไม้เว้นร่อง แล้วปิดด้วยวัสดุมุงประเภทแฝก

ไม้เป็นวัสดุที่พัฒนามาจากท้องถิ่น แต่ในปัจจุบันไม้เป็นที่หายากจึงเป็นเหตุที่นำมาใช้ร่วมกับคอนกรีตและเพื่อให้เกิดความร่วมสมัย แต่การเลือกนำวัสดุสมัยใหม่มาใช้ควรให้พอเหมาะไม่ให้ข่มวัสดุท้องถิ่น  ไม้จริง + กระจก + คอนกรีต + จาก
ใช้วัสดุที่เหมาะสม ดูกลมกลืน
นอกชานด้านหน้าอาคาร ใช้ทั้งเป็นทางเดินและที่นั่งพักผ่อน
การเล่นระดับที่เกิดความสมดุล
มุมมองจากด้านบน ลงไปยังพื้นที่ด้านล่าง

สร้างความประทับใจของภาษาท้องถิ่น ความโปร่งโล่ง การเจาะช่อง การวางให้พื้นที่ให้เหมะสมเพื่อใช้ประโยชน์จากร่มเงา ทำให้สอดคล้องกับพฤติกรรมการใช้งานมักแฝงอยู่ในความเคยชินภาพแวดล้อม


***TRIP  : TRIP วันนี้ไปกับเพื่อนภาค สน.ไปตั้งแต่เที่ยงกลับมาถึงคณะราวๆ 2 ทุ่ม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น